"Slusala je sitno, ubitačno jednolično sljapkanje kise pod prozorima, i Čangino suho kasljanje u drugoj sobi, i Jovanovo hodanje po predsoblju, i bas zato sto je bila sama kao nikad u zivotu, sama kao u grobu, jače je osjecala te znakove tuđih zivota s kojima je nista ne veze, od kojih je toliko odvojena da je zbog toga gusi mučan bol. Okrecuci glavu nevidljivom zidu, od koga bije leden dah, ona je svjesna čudne...