Gelişimin t m nceki aşamalarındaki egoyu terk etmeliyim. D n ş noktası, atallaşma noktası, ayrılma, kriz, bug n zerlerine gideceklerimiz bizleri ger ekten, egomuzu "kıracağımız" ve bizleri ger eğine y nlendirirler. İnsanlık, b y k bir problem ile y zle şiyor: Ulaştığımız o ok b y k egoyu hissediyor, onunla hayal kırıklığına uğruyor ve onu terk ediyor nk buna mecbur bırakıldık.
Eğer, zaten insan gelişiminin bir sonraki seviyesini hissetmeye başlamış bir gruptan bahsediyorsak, bunlar egoyu terk etmeye hazır kişiler olmalıdırlar. Şunu anlamalıdırlar ki, tamamen i sel olarak değişmelidirler, tıpkı bir bilgisayara yeni bir programa sahip bir disk koymak gibi, eski programı silmek ve tamamen yeni bir program y klemek. Baştan " alıştırılmaya", tamamen "y kseltilmeye" hazırım. Bunun i in hazırım, nk k t l ğ n tanınması seviyesinde, egomun sadece bana zarar verdiğini keşfederim; bunu k t olarak algılarım.
İnsanlar k t l ğ n tanınmasına ulaştıklarında ve egolarının zerine y kselmeyi denemeye teorik olarak olsa da hemfikir olduklarında, bunu grup i erisinde, onları az da olsa y nlendirecek ve aynı zamanda onlarla birlikte alışacak iki rehber ile yaparlar. Grup, yavaş yavaş, bu psikolojik " ıkışları"nın nerede, egolarının zerinde, yeni zgecil psikolojiye, "doğa" olarak adlandırılan seviyeye olduğunu hissetmeye başlarlar.